Peperonata – przepis tradycyjny
Peperonata to doskonaly warzywny dodatek do drugich dan, do makaronow albo do przystawek lub zakasek: do opiekanych kromek chleba - bruschetta, do kawalkow polenty lub bezglutenowej farinaty.
Niektore wersje, szczegolnie te z poludnia Wloch, przewiduja do peperonaty dodatek papryczki chili i czosnku zamiast cebuli; danie staje sie wowczas
pikantne. Nie bardzo zgadzam sie z tymi dwoma dodatkami: papryczkaj jest w tym przypadku akcentem zbyt agresywnym a
cebula lepiej od czosnku podkresla lekko slodki i delikatny smak papryki. Efektem koncowym jest danie o kremowej konsystencji i delikatnym slodkawym smaku.
Skladniki (4-5
osob)
1 kg papryki
500 kg pomidorow
san marzano, koktajlowych lub 300 g pulpy.
1 duza cebula
oliwa z oliwek
listki swiezej
bazylii
Umyc, oczyscic i
pokroic na paseczki papryke. Pokroic na plasterki cebule. Zeszklic cebule na goracej oliwie, dodac papryke, listki bazyli i
podsmazyc na srednim ogniu przez minute, mieszajac. Dodac pomidory lub pulpe.
Doprowadzic do zagotowania i tylko wowczas przykryc rondel. Dusic przez 15
minut, zdjac przykrywke i smazyc przez 5-6 minut dopoki potrawa nie zgestnieje
i nie utworzy sie gesty sos. Jezeli uzylismy swiezych pomidorow, rozgniesc je
widelcem. Dosolic jezeli zachodzi taka potrzeba. Potrawa ma byc gesta i kremowa.
Peperonata – przepis nowoczesny, mix warzyw
Oprocz tradycyjnej
peperonaty o ktorej wyzej mowa, istnieja jej nowoczesna wersja ktora jest mixem warzyw (w tym oczywiscie papryka) pokrojonych na duze kawalki, pieczonych lub duszonych. Taka peperonata przypomina polskie, a raczej wegierskie leczo ale brak
w niej, charakterystycznych dla leczo przypraw i, chetnie dodawanych w Polsce,
miesnych wkladek. Ta peperonata jest rowniez od leczo gestsza i mniej rozgotowana.
Warzywa ktore stanowia podstawe nowoczesnej peperonaty to: baklazany, cukinie, papryka i swieze pomidory ktore sa podsmazane na oliwe z czosnkiem. Ja dodaje rowniez ziemniaki i zamiast czosnku, pokrojona grubo cebule. Ziemniaki (sypkie, nie wodniste) zageszczaja cala potrawe i
nadaja jej delikatnego smaku ale to zdania osoby ktora wyrosla na ziemniakach i
je uwielbia. Moje wloskie przyjaciolki uwazaja ten dodatek za zbedny
poniewaz, ich zdaniem, potrawa za sprawa ziemniakow staje sie tuczaca.
Potrawe najlepiej
przygotowac na kilka godzin przed podaniem poniewaz w ten sposob przejdzie wszystkimi smakami. Peperonate mozna serwowac odgrzana lub w temperaturze
pokojowej; odgrzana na drugi dzien, tak jak nasz rodzimy bigos, jest jeszcze smaczniejsza.
Skladniki na 4
osoby
2 czerowne papryki
2 cukinie
2 ziemniaki (mozna pominac)
1 duzy baklazan
1 duza cebula (lub zabek czosnku)
Kilka koktailowych
pomidorkow, najlepiej ciliegino albo, jezeli brak, to san Marzano (ja uzylam srednich pomidorkow piccadilly).
Calkowity czas
przygotowania: 30-40 minut. Ostatnie 10 minut wlaczamy funcje grill.
Warzywa myjemy i
kroimy na duze kawalki. Podgrzewamy oliwe z
oliwek i jako pierwsza, podsmazamy pokrojona w duze kostki cebule. Jak sie zeszkli, wrzucamy przekrojne
na pol pomidory. Po chwili wrzucamy pozostale, pokrojone w duze kostki, warzywa, mieszmy i smazymy na
srednim ogniu mieszajac tylko od czasu do czasu poniewaz warzywa
sie rozpadna; jedynym warzywem ktore ma prawo sie rozpasc, sa pomidory. Smazymy przez przez 20 minut. Ostatnie 10 minut
dusimy pod przykrywka; odkrywamy aby odparowac na 2 minuty przed wylaczeniem palnika.
Peperonata jest gotowa. Sprawdzamy widelcem czy warzywa, a szczegolnie
ziemniaki, sa miekkie. W zadnym wypadku
w czasie smazenia czy gotowania nie dodajemy wody chyba zeby uparcie sie
przypalala. Gdy dodamy wody, warzywa sie czesciowo rozpadna; smak potrawy wprawdzie na
tym nie ucierpi ale nie uzyskamy efektu calych kostek. Przyznam sie ze
peperonaty nie sole ani nie pieprze nie mowiac juz o innych przyprawach. Wystarczy
ze troche postoi i wowczas przejdze doskonale wszystkimi smakami.
Ta peperonate mozemy upiec rowniez w piekarniku. Pieczemy w temperaturze 200 stopni przez okolo godzine. Mieszamy od czasu do czasu. Mozemy posypac wierzch tarta bulka.
